به گزارش ایسنا، دکتر غلامرضا ذاکرصالحی در همایش ملی مطالعات فرهنگی و اجتماعی آموزش عالی که در پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم برگزار شد، به انتقاد از عناوین دانشگاه نسل سه و چهار پرداخت و اظهار کرد: وقتی دانشگاه را با عنوان "دانشگاه متعهد به جامعه" یا "دانشگاه نسل چهار" نامگذاری می‌کنیم، در واقع از دانشگاه انتظار ارائه یک خدمت اجتماعی داریم و اینکه دانشگاه‌ها موظف هستند در جامعه خدماتی را ارائه بدهند. این در حالی است که ما هنوز در مفهوم دانشگاه نسل سه که همان کارآفرینی است، باقی ماندیم و نتوانستیم این هدف را محقق کنیم.
وی در ادامه خاطر نشان کرد: ما نباید در ایران مسائل را بیش از حد ساده تلقی کنیم؛ چرا که این رویکرد در مورد دانشگاه‌ها نیز نوعی خطر محسوب می‌شود. بر همین اساس دانشگاه نسل یک، دو، سه و... یک مفهوم است و نباید ما در عملکردهای خود دنبال مفاهیم باشیم. چرا که هدف باید این باشد که دانشگاهی قوی بسازیم و دانشگاهی هم که قوی باشد، قدرت عمل پیدا می‌کند و می‌تواند در همان مفاهیمی که عنوان شد، عملکرد مناسبی از خود نشان بدهد.
دانشیار موسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی یادآور شد: آنچه که قابل توجه است، این است که آیا ما با سرمایه‌های اندک فعلی می‌توانیم در دانشگاه‌های خود هر کار یا هر هدف خوب را دنبال کنیم و یا می‌شود هر نوع ایده‌ای که در دانشگاه‌ها یا جوامع دیگر مطرح می‌شود را در مراکز خود پیاده‌سازی کنیم.
این پژوهشگر با تأکید بر اینکه اجرایی کردن و پیاده‌سازی هر نوع برنامه در دانشگاه‌ها بدون مطالعه و در نظر گرفتن شرایط خطرناک است، اظهار کرد: در حال حاضر ۷۵ درصد دانشگاه‌های ایران به بودجه و منابع دولتی وابسته هستند. آیا دانشگاهی که تا این اندازه به دولت متکی است، می‌تواند تعامل با جامعه و محیط پیرامون خود برقرار کند؟
به گفته وی دانشگاه یک جامعه نزدیک و یک جامعه دور دارد. جامعه نزدیک همان فارغ‌التحصیلان و جامعه دور نیز عموم جامعه محسوب می‌شوند. با توجه به اینکه ما در کشور چهار میلیون دانشجو، ۱۰ میلیون نفر فارغ‌التحصیل و ۱۴ میلیون دانش‌آموز داریم، آیا بهتر نیست دانشگاه‌ها هدف اصلی خود را بر آموزش با محتوای چهار میلیون دانشجو تمرکز کنند.
این پژوهشگر یادآور شد: ما در ۲۰ سال اخیر همواره دانشگاه‌های توده‌ای یا اجتماعی داشتیم که همواره انتظار می‌رفت دانشگاه‌ها مشکلات جامعه را رفع کنند. این در حالی است که دانشگاه نتوانسته در هدف رسالت اصلی خود موفق عمل کند. در واقع اگر دانشگاه‌ها در رسالت آموزش به خوبی عمل کنند، یقینا امر اجتماعی و اخلاقی که در بحث تعلیم و تربیت نهفته است نیز محقق خواهد شد.
دکتر ذاکرصالحی با تأکید بر اینکه دانشگاه‌ها در ایران باید از حالت ناپایدار خارج شوند، تأکید کرد: دانشگاه‌ها برای ورود به جامعه نیاز به میانجی دارند و بدون وجود میانجی این ارتباط حاصل نمی‌شود، همچنان که در تمام کشورهای دنیا نیز این میانجی وجود دارد. به طور مثال در هنگام وقوع حوادث طبیعی این گونه نیست که دانشگاه‌ها باید در محل حادثه حاضر باشند، بلکه باید به طور مستقیم از طریق نهادها و سازمان‌هایی به طور علمی آن حادثه را بررسی کرده و برای پیشگیری و حل معضلات آن راهکار ارائه دهند.
